مدتی ست محاصره شده ایم .
چند روزی ست که « آب حیاتمان » تمام شده .
تقوا را جیره بندی کرده اند .
تک تیراندازان دشمن منتظرند تا ما به خاکریز گناهشان نگاهی بیاندازیم و آنوقت پیشانی اخلاصمان را نشانه بروند .
بچه ها دیگر خسته شده اند ؛ آخر هر طرف که سر می چرخانی دشمن کمین کرده !
احتمالاً در داخل خودی ها هم ستون پنجم داشته باشد . هر کس گوشه ای کز کرده و به راز و نیاز مشغول است .
بعضی ها عکس خدارا در جیب چپشان گذاشته اند و هر از چند گاهی در می آورند و خوب نگاه می کنند . نامه او را با صدای بلند می خوانند ،می بوسند و به چشمانشان می مالند تا سوی چشمشان بیشتر شود و بهتر دشمن را ببینند. هوای تنفس هم بسیار مسموم است . شیمیایی زده اند و نفس اماره راه نفسمان را بسته . خوشا به حال آنانی که قبل از حرکت ماسک « دعا »را با خود آورده اند .
بعضی ها فقط دست به آسمان برده اند و آرزوی شهادتمی کنند ! انگار کم آورده اند !
از قرارگاه بیسم زدند و دستور داده اند که مقاومت کنیم تا نیروی « سپاه مهدی » برسد . اما بچه ها دارند یک یک جلوی چشمانمان پرپر می شوند و از دست ما کاری بر نمی آید.